بوده و هستند مردان و زنانی که رؤیتشان بر روایتشان مقدم است. «پاکدل» از هر غل و غش و «طیب» از هر گناه اند، آیینه جانشان را چنان صیقل کرده اند که خداوند سینه آنها را مفتاح خزائن غیب و حکمت گردانیده است. از کلامشان نور می تراود، با لطف الهی قرین هستند و با محبت عرشیان خاک نشین رفیق، با اهل تزویر و ریا که سرمه ی بی خبری در دیده زشت بینشان کشیده، و عسل کَسِل از شرابخانه ی ابلیس وهم و خیال نوشیده اند کارشان نیست. آنگاه که لب به گفتن می گشایند یا قلم به دست می گیرند تا بنگارند با کسانی که سر بر بالین غفلت نهاده، غرور دروغ حجاب روزگارشان شده، بیگانه وار می آیند و دیوانه وار می روند فرق بسیار دارند. زیرا آشنا آمده اند و فرزانه در حال رفتن اند. به همین خصلت خوبان از نیکان بهتران که جز متابعان محمد و آل علیهم السلام از آن بی نصیب می باشند از عقبات خطراتِ روزمرگی گذشته و از چنگ نهنگ دنیا گریخته اند به حبل متین الهی آویخته، امر مطاع «قُل لا أَسئَلُکُم عَلَیهِ أَجراً إِلَّا المَوَدَّهَ فِی القُربَی»(1) را امتثال نموده اند، به این راز رسیده اند که اگر از حبل متین الهی بی نصیب باشند از نام و نامه ی حق روی تافته، به جامه و جام، غلام و حطام، مرکب و ستام مشغول  خواهند شد.

ص: 10

به این دریافت برای همیشه نام آنان را که حبل الهی اند ذکر دهر و تولای ایشان را حرز نموده، به تبرا از دشمنان ایشان از سرچشمه عرفان «معرفتی بالنورانیه معرفه الله عزوجل و معرفه الله عزوجل معرفتی بالنورانیه»(1) تا به مستی کامل رسیدن نوشیده اند. به همین مقام و مرتبت که همه کس از آن سهم و نصیبی ندارد هیچ گاه در دام گاه ننهاده اند. زیرا به آنان که هستی پاانداز ایشان است عشق ورزیده، به فیض این عشق به شهود رسیده، از شاخه نبات شهودشان، شهد و شکر حقایق حدیث صعب و مستعصب(2) آل محمد علیهم السلام ریخته، یادآور «و فاتحه ذلک کله معرفتنا، و خاتمته معرفتنا»(3) ابتدای همه این اعمال معرفت ما و انتهای آن معرفت ما می باشد می شود.

حقایقی که فیلسوف غریبه با فرهنگ غنی اهل بیت علیهم السلام فدای خیالات و صوفی مدعی کرامات، سرمایه وضع ابداعات نموده، عالمان بی بصیرت فاقد عمل، وسیله گذر از پل خوواسته ها کرده اند؛ و عارفان که به مدد و نیروی معرفت الله به کنه حقیقت ولایت با امامت رسیده اند، حقایق بین و دقایق دان شده، بی مشقت مجاهدت، به حقیقت مشاهدت رسیده، در مقام «لولا انا و انت یا علی، ما خلق الله الخلق یا علی، اگر من و تو نبودیم خداوند خلق را نمی آفرید»(4) شرحی عارفانه بر «فما شیء منه الاّ و انتم له السبب و الیه السبیل»(5) شده اند، بی زحمات خیالی،  رحمت جمالی دیده، نه از ترس آتش دوزخ و نه

ص: 11

به طمع نعمات بهشت، بلکه عاشقانه در صراط احقاق حقوق سجاده نشینان ولایه الله «ولایتنا ولایه الله»(1) چون نویسنده مستغنی از القاب رساله ای که در دست دارید گفته اند و نوشته اند. این نیکان از ما بهتران که دمساز عشق به آل عصمت علیهم السلام و دلباز صدق می باشند که به معرفت «یا علی ما عرف الله الا انا و انت، و ما عرفنی الا الله و انت و ما عرفک الا الله و انا»(2) عقل  خود را از عقیله فنا رهانیده، قبای بقا پوشیده اند، هزاران دُرّ ناسفته از صدفِ دل و باغ سینه نثار دوستداران و احیاگران امر آل محمد علیهم السلام کرده اند.

کتابی که در دست دارید از آن جمله است که باطن آن گنج خانه ی راز است و ظاهرش، زرّاد خانه ی نیاز، همه عقلا و عرفا، اهل صفه ی صفا و اربابِ عهد و وفا می توانند از این خرمن روشنائی که براساس صحیفه سجادیه میراث جاودان حضرت علی بن الحسین علیه السلام فراهم آمده خوشه ها برگیرند و بدانند: بدیهی است خفاش مانند سیمرغ نتواند بود. گُنگ با دلِ تنگ و پای لنگ بر بساطی که مؤلفه رساله حاضر فراهم آورده راه نخواهند داشت؛ که صحیفه سجادیه پناهگاهِ عارفان خاندان است، نه خانه ی خمار صوفیان.

فهم مطالب بلند این کتاب قایقی است که تو را به آن سوی ساحل می برد. نردبانی است که طالب لقاء را به قرب محبوب حقیقی می رساند. فقط باید به خاطر داشت. «فهم» آوردیم تا گفته باشیم با خواندن آثار و تکرار سخنانِ عارفان نمی توان عارف شد. عرفان،

ص: 12

نتیجه دوستداری و متابعت ائمه طاهرین و بیزاری از دشمنان ایشان است. تو می توانی تمام کتاب های مربوط به موضوع عشق را بخوانی و درباره ی عشق، بسیار بدانی، اما فقط درباره ی عشق می دانی. تو عاشق نیستی که دانستن درباره عشق با دانستنِ عشق فرقِ بسیار دارد. باید عاشق شوی تا عشق را بفهمی، بنابراین جهد کن تا عاشق شوی تا شرحی عارفانه بر

به گیتی مزن جز به نیکی نفس***قدم زن تو در راه نیکان و بس

شوی، آنگاه به هرکجا رو کنی، خدا را می بینی، به هرچه که دست بزنی، گرما و مهر شیعه بودن را خواهی داشت.

مدیر

نشر راه نیکان

11 فروردین 1394

ص: 13